بررسی میان کنش سیستم های گابائرژیک سپتومی و دوپامینرژیک هیپوکامپی در تعدیل رفتارهای شبه اضطرابی در رت های نژاد ویستار

سپتوم و هپیوکامپ به صورت توأمان در کنترل اضطراب نقش دارند. در این پژوهش، میان کنش احتمالی بین سیستم های گابائرژیک سپتومی و دوپامینرژیک هیپوکامپی در تست epm به عنوان مدل سنجش اضطراب بررسی شده است. تزریق دوز10 نانوگرم موسیمول، آگونیست رسپتور گابا-a، در هستۀ سپتوم میانی، تأثیر اضطراب زدایی داشت، درحالی که دوزهای پایین تر آن (5/2 و 5 نانوگرم)، هیچ تأثیری نداشتند. تزریق دوزهای بالاتر (5/0 و 1 نانوگرم) باکلوفن، آگونیست رس پتور گابای b، در هستۀ سپتوم میانی، در همان جای گاه، حضور در بازوی باز را در تست epm کاهش داد. اما دوز پایین تر (1/0 نانوگرم)، تأثیری نداشت. تزریق آپومورفین، آگونسیت رسپتور d2/d1 دوپامین به درون هستۀ هیپوکامپ پشتی، تأثیرات متضادی بر رفتارهای شبه اضطرابی به صورت وابسته به دوز داشت. دوز پایین آپومورفین (005/0 میکروگرم) درصد حضور و ورود به بازوی باز را افزایش داد، در حالی که دوزهای میانی (01/0 و 05/0 میکروگرم) این پارامترها را تغییر نداد. ولی دوز 1/. این پارامترها را کاهش داد. تزریق توأمان دوزهای بی اثر آپومورفین (01/0 میکروگرم) و موسیمول (5/2 نانوگرم)، به ترتیب به درون هیپوکامپ پشتی و سپتوم میانی، رفتارهای شبه اضطرابی را به صورت معنی داری کاهش داد. در حالی که تزریق توأم دوزهای بی اثر آپومورفین (01/0 و 05/0  میکروگرم ) و باکلوفن (1/0 نانوگرم) اثر اضطراب زایی ایجاد کرد. نتایج نشان می دهد که احتمالاً سیستم های دوپامینرژیک هیپوکامپی و گابائرژیک سپتومی به صورت سینرژیستیک (هم افزا) در تعدیل اضطراب نقش داشته و دخالت دوپامین در این زمینه وابسته به دوز است .